ในปี พ.ศ. 2550 ที่แนวคิดเรื่อง “มีม” ยังไม่แพร่หลายนักในโซเชียลเนตเวิร์ก ‘หอแต๋วแตก’ เป็นหนังที่มักจะถูกยกขึ้นมาในฐานะจำเลยของความไม่ก้าวหน้าในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทยซึ่งวนเวียนอยู่กับผี ตลก กะเทย แต่กาลเวลาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าผี ตลก กะเทย ในหนังของพชร์ อานนท์นั้นไม่ใช่ตัวแปรหลักของสมการนี้ เมื่อหนังชุดหอแต๋วแตกได้กลายเป็นหนังคัลต์คลาสสิกข้ามยุคสมัยพร้อมมีมและบทสนทนาที่ถูกยกขึ้นมาเล่นกันอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน และด้วยความบังเอิญที่สวยงามก็คือมันได้บันทึกเหตุการณ์ ทัศนคติ เทรนด์ ประวัติศาสตร์วัฒนธรรมป็อปในไทยเอาไว้ตลอดการเดินทางอันแสนจะเลอะเทอะไร้กระบวนนับสิบปีของแฟรนไชส์หนังเรื่องนี้

เรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้นเมื่อกะเทยสามคนลงทุนทำค่ายมวย แต่โดนโกงจนต้องระเห็จมาทำหอพักชาย ความซวยยังคงตามติด ที่ทำมาหากินของสามเจ๊เกิดมีคนตายพร้อมกันสองคน คนหนึ่งเป็นหญิงสาวที่ตกตึกตายไปพร้อมไฟแค้น อีกคนเป็นกะเทยหัวฟาดชักโครก ผู้เคราะห์ร้ายรายแรกกลายเป็นผีน้ำนิ่ง ส่วนอีกรายก็คือแพนเค้ก ภารกิจการปราบผีเพื่อปากท้องและความอยู่รอดของหอพักจึงเริ่มต้นขึ้น

ทั้งในแบบที่น่ารักและไม่น่ารัก หลายคนตั้งคำถามว่าทำไมพชร์จึงทำหอแต๋วแตกออกมาหลายภาคเหลือเกิน ทำไมหนังของเขาจึงวนเวียนอยู่แต่กับผี กะเทย และมุกตลกเกี่ยวกับเหตุการณ์บ้านเมืองในขณะนั้น ๆ

พชร์เคยให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้เอาไว้ว่า “ถามว่าทำไมพี่พชร์ไม่ทำหนังแบบฉลาดเกมโกง? พี่บอกว่าถ้าพี่ทำหนังแบบฉลาดเกมโกง แล้วใครจะทำหนังแบบหอแต๋วแตกล่ะ เราจะไปเดินตามเขากันหมด ประเทศก็ไปได้ทางเดียวสิ มันก็ต้องไปหลายๆ ทาง .. พูดไปเดี๋ยวจะมาด่าพี่อีก มึงไม่มีฝีมือสิ ถึงไม่ทำ.. คือมีฝีมือ แต่กูไม่ชอบ กูชอบหอแต๋วแตก อย่างหนังเขาก็ดี พี่ก็ดูพี่ก็ชอบ”

และนี่เองคือหัวใจสำคัญของความบ้าบอสารพันในหอแต๋วแตก หากจะมีใครสักคนที่ล้อเลียนได้ตั้งแต่มาช่าไปจนถึง Black Pink จาก Brokeback Mountain ไปยัน Squid Game จากโทรศัพท์แบล็กเบอร์รี่สู่โควิด-19 ก็คงจะมีแค่เขา ผู้ให้กำเนิดอีแพนเค้ก เจ๊แต๋ว เจ๊มดดำและเจ๊การ์ตูน หนึ่งเดียวคนนี้เท่านั้น 

 

รู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับโพสต์นี้?