“โดยทั่วไปแล้ว ผมว่าวงการนี้มันตีโจทย์ผิดกันอยู่นะครับ ยกตัวอย่างนะ Barbie เนี่ย ประสบความสำเร็จในวงกว้างมากเลย แต่พวกเขากลับมีไอเดียแค่ว่า ‘งั้นเรามาทำหนังเกี่ยวกับของเล่นกันอีกเถอะ’ ผิดแล้วครับ มันต้องทำหนังเกี่ยวกับผู้หญิงออกมาเพิ่มต่างหาก”

สิ่งที่ Park ยกมาสนับสนุนข้อสังเกตนี้ก็คือประสบการณ์การเป็น “นักแสดงเอเชีย” ในวงการอุตสาหกรรมบันเทิงอเมริกามาร่วม 20 ปี กรอบการนำเสนอตัวแทนของคนทั้งเชื้อชาติ และเพศต่าง ๆ ของฮอลลีวู้ดมักจะมีจำกัดอยู่ไม่กี่แบบ (เช่น ตัวเขาเองเคยได้เล่นเป็นหมอติดต่อกันถึง 8 เรื่อง) เมื่อมีการนำเสนอมุมมองใหม่แล้วได้เสียงตอบรับดี แทนที่พวกเขาจะเลือกเสนอความหลากหลาย อุตสาหกรรมกลับทำให้มันกลายเป็นเทรนด์แล้วนำเสนอซ้ำ ๆ เพื่อให้ติดตลาด จนหลงลืมไปว่าสิ่งที่ทำให้มันประสบความสำเร็จคือมิติของตัวละครที่เข้าไปสัมผัสใจผู้ชมเป็นวงกว้าง โดยเฉพาะ “ชนกลุ่มน้อย” ที่กำลังถูกนำเสนออยู่ ซึ่งเอาเข้าจริงแล้วชนกลุ่มน้อยที่ว่านี้ก็เป็นคนจำนวนที่มากพอที่สตูดิโอทั้งหลายจะตั้งให้เป็นกลุ่มเป้าหมายหลักในการทำเงิน

“จากมุมมองของผมเอง คนในอุตสาหกรรมนี้เขาชอบบอกกับพวกเราว่า เรื่องของพวกเรานี่มันเชื่อมโยงกับคนจากกลุ่มประเทศอเมริกากลางไม่ได้หรอก เขาไม่เข้าใจแล้วก็เชื่อมโยงตัวเองกับเรื่องของเราไม่ได้ แต่หนังอย่าง Crazy Rich Asian ก็พิสูจน์มาแล้วว่ามันเป็นสากลพอสำหรับทุกคน”

 

รู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับโพสต์นี้?