คำถามปลายเปิดถึงไม่ตอบก็พอเดาออกว่า Sad เอาเรื่อง กับหนังสือรวมเรื่องรัก เรื่องเศร้า เรื่องเล่า ถึงผู้คนที่สูญหายไปจากไทม์ไลน์ชีวิต ที่อ่านจบรวดเดียวไปแบบจุก ๆ กับเรื่องราวบนหน้ากระดาษที่ไม่ได้เป็นคำให้การของตัวละคร ไม่ใช่เพียงประโยคคำบอกเล่าเรียบเรียงร้อยติดต่อกัน แต่เป็นเรื่องเล่าอันพ่วงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนที่มี และ เคยมีอิทธิพลต่อใจอันล่มสลายลงไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบกว่าจะประสานแล้วลุกขึ้นมาใหม่

ส่วนของเรื่องเล่าเรียบง่ายฟิลเหมือนไปนั่งดูความเป็นมาและเป็นไปของเพื่อนสักคนที่ยากจะสมหวังในรัก ทั้ง ๆ ก็ปราถนาถูกรักและส่งมอบความรักไปเสมอ แต่ก็วกกลับมากับถามเพราะความป่วยไข้ รสนิยมทางเพศ มีบุคลิกไม่ดี เรามันเลือดกรุ๊ปบี หรือเราพลาดตรงไหน

ในฐานะคนอ่านเรารู้สึกเชื่อมต่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างไม่ยากเย็นเหมือนอ่านบทแล้วตัวละครเข้าสิง มีหลายเรื่องเลยที่แบบตบข่าวฉาด หลุดสบทคำหยาบลั่นดาลโผงผางขึ้นกลางวงสนทนาว่าเราก็เคยอยู่ในโมเมนต์แบบนี้ เคยเจอคนประเภทแบบนี้ (เหมือนกัน)

เป็นหนังสือที่พาเราระลึกถึงยุคแต่งนิยายลงเว็ปบอร์ด การโต้ตอบผ่าน MSN ชีวิตนักเรียนมัธยมปลาย สถานที่กวดวิชา การให้หนังสือแก่คนที่แอบรัก แน่นอนอาจเป็นเพราะเราโตมาอยู่ในยุคสมัยเดียวกันหรือในช่วงเวลาใกล้เคียงกับผู้เขียน ภาพหลายภาพกรอกลับผุดผาดขึ้นมาเป็นฉากเป็นตอน อ่านแล้วอินไปในหลายเรื่องอยู่นะ แต่อ่าน ๆ ก็เจอเข้าไปกับเรื่องที่ 9 เรื่อง หมออร ที่ทำให้ร้องไห้ได้แบบไม่ต้องพึ่งพาน้ำตาเทียม ร้องแบบกั้นไม่อยู่จริง ๆ ในฐานะมนุษย์คนนึงที่บอบช้ำยืนยืดอกตรงบอกโลกทั้งโลกว่าเราโอเคไปพร้อมกับอยากดูแลทุกคนอยู่ ในขณะบางทีบางหนขาสั่น ล้าไม่ไหว เราต้องใช้ความพยายามกับมันแค่ไหนกันนะ มูทเรื่องมีความสมูท ฟิลนางเอกสวย ๆ คนนึง ไม่ใช่นางร้าย ไม่ใช่คนดีที่อยู่ ๆ ก็พลิกมาร้าย สาวกวาย สายอ่านเอาอารมณ์ความรักและความสัมพันธ์ อยากอ่านเรื่องสั้นที่ใช้เวลาอ่านไม่นาน แนะนำเล่มนี้เลย ส่วนเนื้อหาไม่อยากสปอยหรอก — ไปอ่านเถอะ

(ไทม์ไลน์ที่สูญหาย) เมื่อผมเล่าถึงคุณ
เขียนโดย: นิชตุล Shikak
สำนักพิมพ์: P.S. Publishing