*บทความนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของเรื่อง*

สำหรับใครหลายคน ครอบครัวเป็นบ้านที่ประกอบขึ้นจากความรัก เป็นพื้นที่อบอุ่นให้กลับไปหาในช่วงเวลาแสนพิเศษ เป็นหลักให้พึ่งพิงยามต้องการแรงสนับสนุน แต่สำหรับใครอีกหลายคนครอบครัวเป็นเพียงกลุ่มคนที่ถูกสุ่มเลือกให้มาอยู่ด้วยกันโดยมีสายสัมพันธ์ที่บางเบาจนแทบไร้ความหมายผูกเชื่อมเอาไว้ ปอนด์ เป็นคนจำพวกหลัง ในวันที่พ่อของเขาอาการร่อแร่ใกล้ตาย เขาจึงเลือกประกอบครอบครัวปลอม ๆ ขึ้นมาเพื่อกลับไปหลอกทางบ้านว่าเขายังสบายดี การโกหกคำโตครั้งนี้ไม่มีอะไรให้เสีย เพราะไม่ว่าพ่อจะอยู่ต่อไปได้อีกกี่ชั่วโมง เขาก็ไม่ได้คิดจะกลับมาเหยียบบ้านนี้อยู่แล้ว

ปัญหาก็คือ พ่อไม่ตาย ซ้ำร้าย ทั้งคุณปู่คุณย่าก็ดูจะรักเมียและลูกปลอม ๆ ของเขาเสียเหลือเกิน

เก๊ก เด็กหนุ่มพนักงานเพจเจอร์ที่มารับบทเป็นลูกชาย บอกกับบุ้ง ผู้รับบทเป็นลูกสาวว่าการโกหกเพื่อให้คนอื่นสบายใจ ไม่ถือเป็นเรื่องผิดเพราะเป็นการกระทำจากเจตนาที่ดี แต่ใครเล่าจะรู้ว่าเจตนาที่ดีนั้นจะยังมีความหมายมากน้อยแค่ไหน เมื่อคนที่ถูกหลอกได้มาพบความจริงเข้าสักวันหนึ่ง

Analog Squad ‘ทีมรักนักหลอก’ เล่าเรื่องราวไม่กี่สัปดาห์ก่อนที่โลกจะเดินทางไปถึงคริสตศักราช 2000 ช่วงเวลาที่มีคนไม่น้อยตื่นตระหนกกับภัยร้ายของ Y2K ที่ถูกทำนายเอาไว้ว่าเครื่องใช้อิเล็กทรอนิกจะหยุดทำงานในวินาทีที่ข้ามปี ปอนด์ ลิลลี่ บุ้ง และเก๊กกำลังเจอเรื่องที่ร้ายแรงและเป็นรูปธรรมยิ่งกว่านั้น เมื่อพวกเขาถูกทดสอบโดยคำโกหกกับความสัมพันธ์ของจริงที่งอกเงยในครอบครัวหลอก ๆ นี้

สิ่งที่ตัวซีรีส์ทำได้ฉลาดและน่าชื่นชมมาก ๆ คือการวางบทและลำดับเรื่องราวให้สมาชิกครอบครัวหลอกแต่ละคนถูกทดสอบความเชื่อว่าด้วยความจริงและความลวงด้วยสถานการณ์รอบตัวพวกเขาเอง ทั้งเรื่องพ่อของบุ้ง แผนการย้ายไปอเมริกาของเก๊ก แรงใจอันน้อยนิดในการมีชีวิตอยู่ต่อของลิลลี่ การวิ่งหนีตลอดชีวิตของปอนด์ หรือแม้กระทั่งการเชื่อในความจริงอย่างสุดหัวใจของปู่เขียวที่สร้างบาดแผลขนาดใหญ่จนเปลี่ยนชีวิตของลูกชาย เรื่องราวเหล่านี้สะท้อนว่าในชีวิตของเราต่างถูกรายล้อมไปด้วยความลวงทั้งเล็กใหญ่ และความลวงเหล่านั้นไม่ได้มาจากเจตนาชั่วร้ายบริสุทธิ์เสมอไป บ่อยครั้ง มันมาในรูปแบบของความหวังดีที่จะปกป้องเราจากความเจ็บแสบของความจริง

ในแง่งานสร้าง Analog Squad ถือว่าหาจุดบกพร่องได้ยากมาก ซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีว่าสายงานผลิตสื่อในไทยมีศักยภาพมากพอที่จะผลิตซีรีส์คุณภาพดีหากโอกาสและเงินทุนอำนวย และส่วนที่ต้องชื่นชมอย่างมากอีกประการคือวิสัยทัศน์ในการกำกับการแสดงที่ดึงพลังของนักแสดงทั้งที่มีบทน้อยและมากให้ออกมาเต็มศักยภาพอย่างไม่น้อยน่ากัน ช่วยเสริมให้ตัวเรื่องมีความน่าเชื่อถือหนักแน่น

เราต่างถูกพร่ำสอนว่าการโกหกเป็นสิ่งไม่ดี และเราคงปฏิเสธไม่ได้ว่าหลายครั้งมันก็เคลือบด้วยเจตนาร้าย แต่คำถามที่ว่าทำไมเราจึงโกหกคนที่รักก็มีคำตอบอยู่ในตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องอาจเป็นกระบวนการย้อนให้เราได้เห็นว่า ปลายทางของคำโกหกก็สร้างความรู้สึกรักและผูกพันได้เช่นกัน เมื่อเรามองทะลุไปถึงเจตนา และไม่ปฏิเสธว่าความหวังดีและความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างทางนั้นเป็นของที่ไม่อาจปลอมแปลง